maandag, juni 20, 2005
Hunter Douglas
Ralph Sonnenberg, grootaandeelhouder en bestuursvoorzitter, heeft in mei een bod op een kwart van de aandelen gedaan. Hij deed dit via een tenderbod, dat in Nederland vrijwel niet gebruikt wordt. Een tenderbod houdt in dat de aandeelhouder zelf mag aangeven welke prijs hij wil hebben. Zo'n bod blijkt vaak prijsdrukkend te werken en daarom zijn enkele grote beleggingsfondsen, die posities in Hunter Douglas aanhouden, naar de AFM gegaan om te vragen in te grijpen. (Bron ANP/AFX)
De AFM echter bepaalde dat er geen regels overtreden worden en wil en kan daarom niets doen. De beleggingsfonden, die samen 8% van de aandelen aanhouden, willen nu via de rechter de AFM dwingen om via een bestuursmaatregel van haar, Sonnenberg te dwingen zijn bod in te trekken.
Allemaal rare en ongewone constructies omdat Hunter Douglas een Antilliaanse vennootschap is en dus niet onder het Nederlandse ondernemingrecht valt.
Ik vrees voor de beleggingsfondsen dat ze weinig kans maken. Immers wordt er inderdaad geen wet overtreden. De beleggingsfondsen moeten zich afvragen waarom ze hun geld heben gestopt in een Antilliaanse onderneming met notering in Amsterdam, waarvan een groot deel van de aandelen in handen is van de bestuursvoorzitter die grotere ambities met zijn persoonlijk bezit heeft. Niet Sonnenberg is fout, maar de beleggingsfondsen hadden vooraf beter hun selectiewerk moeten doen. Nu de grote jongen spelen (op kosten van de beleggers die hun geld aan hen toevertrouwd hebben) en de rechter zich te laten uitspreken lijkt wel op een grote inzet voor hun aandeelhouders, maar is in feite een doekje voor het bloeden. Wat mij betreft dus allereerst een gele kaart voor de betreffende beleggingsfondsen. Daarbij moet je je als individuele belegger afvragen wat je nog te zoeken hebt in Hunter Douglas. De onafhankelijke aandeelhouder is daar pertinent niet gewenst en zal de aankomende jaren verder uitgerookt worden. Hoeveel denkt u dat Sonnenberg de kleine aandeelhouders nog gunt?
Tom Lassing
www.beursbox.nl
De AFM echter bepaalde dat er geen regels overtreden worden en wil en kan daarom niets doen. De beleggingsfonden, die samen 8% van de aandelen aanhouden, willen nu via de rechter de AFM dwingen om via een bestuursmaatregel van haar, Sonnenberg te dwingen zijn bod in te trekken.
Allemaal rare en ongewone constructies omdat Hunter Douglas een Antilliaanse vennootschap is en dus niet onder het Nederlandse ondernemingrecht valt.
Ik vrees voor de beleggingsfondsen dat ze weinig kans maken. Immers wordt er inderdaad geen wet overtreden. De beleggingsfondsen moeten zich afvragen waarom ze hun geld heben gestopt in een Antilliaanse onderneming met notering in Amsterdam, waarvan een groot deel van de aandelen in handen is van de bestuursvoorzitter die grotere ambities met zijn persoonlijk bezit heeft. Niet Sonnenberg is fout, maar de beleggingsfondsen hadden vooraf beter hun selectiewerk moeten doen. Nu de grote jongen spelen (op kosten van de beleggers die hun geld aan hen toevertrouwd hebben) en de rechter zich te laten uitspreken lijkt wel op een grote inzet voor hun aandeelhouders, maar is in feite een doekje voor het bloeden. Wat mij betreft dus allereerst een gele kaart voor de betreffende beleggingsfondsen. Daarbij moet je je als individuele belegger afvragen wat je nog te zoeken hebt in Hunter Douglas. De onafhankelijke aandeelhouder is daar pertinent niet gewenst en zal de aankomende jaren verder uitgerookt worden. Hoeveel denkt u dat Sonnenberg de kleine aandeelhouders nog gunt?
Tom Lassing
www.beursbox.nl
