donderdag, juni 26, 2014
Help mijn stichting heeft geld
Naar aanleiding van een eerder artikel kreeg ik de noodkreet dat een stichting vanuit ook een nalatenschap een flinke som geld heeft verkregen en dat geld moet natuurlijk goed beheerd worden.
De stichting steunt een zeker goed doel en vanuit het beheerde geld worden mensen en initiatieven gesteund die achter hetzelfde goede doel staan.
Wat nu toe doen met de enkele honderdduizenden euro's?
Mijn advies is simpel. Stel liefst twee of drie mensen aan die een aantoonbare affiniteit met beleggen hebben en die samen de portefeuille gaan beheren. Eén is voorzitter, de andere één of twee puur adviseur.
Iedere positie moet vooraf zijn besproken voor deze ingenomen is. Er moet ook per positie een exit strategie afgesproken worden.
Dat vergt de nodige afspraken, want wat als iemand op vakantie is?
Dat zijn details en daar kom je wel uit. Immers kan je met de afgesproken exit strategie in ieder geval ingenomen posities wel sluiten. De voorzitter is verantwoording verschuldigd richting het stichtingsbestuur en de leden en dat is ook degene die de beleggingen daadwerkelijk in zet, of in laat zetten.
Er moeten strikte regels worden opgesteld volgens welke de beheergroep moet werken.
In welke posities, welke beursproducten mag mee gewerkt worden, wat is het beoogde winstpercentage op jaarbasis. Uiteraard moeten de leden van de beheersgroep volledig achter deze afgesproken regels staan.
De beleggingsrekening moet altijd in te zien zijn door de hoofdbestuursleden. Als iets ze niet aanstaat moeten ze de directe inzage hebben zodat ze in kunnen grijpen. De rekening kan echter maar door twee leden van de beheergroep gebruikt worden. De rest heeft alleen inzagerecht. Dit om te voorkomen dat 'iemand' los van de afgesproken regels acties gaat ondernemen op de beleggingsportefeuille.
Het lijkt me overduidelijk dat de gelden zeer behoudend worden belegd. Je moet immers jaarlijks geld vrij hebben om de doelen waarvoor de stichting staat te kunnen ondersteunen.
De stichting kan ook besluiten om een vermogensbeheerder, of een bank de gelden te laten beleggen. Wie dat de laatste 15 jaar heeft gedaan kijkt in de meeste gevallen terug op een drama.
Massaal gingen vermogensbeheerder en banken onderuit in 2000, 2001, 2007, 2008 en 2009. Ook beleggingsfondsen deden het over de laatste 15 jaar vaak dramatisch slecht. Veelal kocht met de index en minus een paar procent werd die gevolgd. De AEX index stond in 1999 op 700 en nu ergens rond de 400.
Zo maar de markt volgen was het in Nederland dus niet. Dat is een lokaal probleem, omdat Nederland op beleggingsgebied een koninklijke bananenrepubliek was waarbij werkelijk alle AEX fondsen te maken hebben gehad met fraude, oplichting, boekhoudkundige trucs en faillissementen. Het is nogal een drama geweest waarbij de toezichthouder in feite erbij stond en er naar keek. De toezichthouder wist achteraf wel wat er mis ging. Hoewel de economie in die jaren amper groeide, groeide de het personeelsbestand van de toezichthouder ongeveer 400% in omvang. Het was jarenlang procentueel het snelst groeiende bedrijf van Nederland.
En nog hoef je weinig van hen te verwachten. Ze dempen de put slechts als het kalf al verdronken is.
Wat is dus wijsheid?
Ik denk zelf een extreem behoudende beleggingsstrategie met alleen aandelen van structureel winstgevende bedrijven en wat mij betreft wereldwijd. Deze stichting heeft echter in haar uitgangspunten staan dat het beleggingen moeten zijn in Nederland...
In zou bijna zeggen, onbegrijpelijk, maar men wist indertijd bij het opstellen van de basisafspraken niet beter.
Tom Lassing
www.beursbox.nl
www.beursblogger.nl
De stichting steunt een zeker goed doel en vanuit het beheerde geld worden mensen en initiatieven gesteund die achter hetzelfde goede doel staan.
Wat nu toe doen met de enkele honderdduizenden euro's?
Mijn advies is simpel. Stel liefst twee of drie mensen aan die een aantoonbare affiniteit met beleggen hebben en die samen de portefeuille gaan beheren. Eén is voorzitter, de andere één of twee puur adviseur.
Iedere positie moet vooraf zijn besproken voor deze ingenomen is. Er moet ook per positie een exit strategie afgesproken worden.
Dat vergt de nodige afspraken, want wat als iemand op vakantie is?
Dat zijn details en daar kom je wel uit. Immers kan je met de afgesproken exit strategie in ieder geval ingenomen posities wel sluiten. De voorzitter is verantwoording verschuldigd richting het stichtingsbestuur en de leden en dat is ook degene die de beleggingen daadwerkelijk in zet, of in laat zetten.
Er moeten strikte regels worden opgesteld volgens welke de beheergroep moet werken.
In welke posities, welke beursproducten mag mee gewerkt worden, wat is het beoogde winstpercentage op jaarbasis. Uiteraard moeten de leden van de beheersgroep volledig achter deze afgesproken regels staan.
De beleggingsrekening moet altijd in te zien zijn door de hoofdbestuursleden. Als iets ze niet aanstaat moeten ze de directe inzage hebben zodat ze in kunnen grijpen. De rekening kan echter maar door twee leden van de beheergroep gebruikt worden. De rest heeft alleen inzagerecht. Dit om te voorkomen dat 'iemand' los van de afgesproken regels acties gaat ondernemen op de beleggingsportefeuille.
Het lijkt me overduidelijk dat de gelden zeer behoudend worden belegd. Je moet immers jaarlijks geld vrij hebben om de doelen waarvoor de stichting staat te kunnen ondersteunen.
De stichting kan ook besluiten om een vermogensbeheerder, of een bank de gelden te laten beleggen. Wie dat de laatste 15 jaar heeft gedaan kijkt in de meeste gevallen terug op een drama.
Massaal gingen vermogensbeheerder en banken onderuit in 2000, 2001, 2007, 2008 en 2009. Ook beleggingsfondsen deden het over de laatste 15 jaar vaak dramatisch slecht. Veelal kocht met de index en minus een paar procent werd die gevolgd. De AEX index stond in 1999 op 700 en nu ergens rond de 400.
Zo maar de markt volgen was het in Nederland dus niet. Dat is een lokaal probleem, omdat Nederland op beleggingsgebied een koninklijke bananenrepubliek was waarbij werkelijk alle AEX fondsen te maken hebben gehad met fraude, oplichting, boekhoudkundige trucs en faillissementen. Het is nogal een drama geweest waarbij de toezichthouder in feite erbij stond en er naar keek. De toezichthouder wist achteraf wel wat er mis ging. Hoewel de economie in die jaren amper groeide, groeide de het personeelsbestand van de toezichthouder ongeveer 400% in omvang. Het was jarenlang procentueel het snelst groeiende bedrijf van Nederland.
En nog hoef je weinig van hen te verwachten. Ze dempen de put slechts als het kalf al verdronken is.
Wat is dus wijsheid?
Ik denk zelf een extreem behoudende beleggingsstrategie met alleen aandelen van structureel winstgevende bedrijven en wat mij betreft wereldwijd. Deze stichting heeft echter in haar uitgangspunten staan dat het beleggingen moeten zijn in Nederland...
In zou bijna zeggen, onbegrijpelijk, maar men wist indertijd bij het opstellen van de basisafspraken niet beter.
Tom Lassing
www.beursbox.nl
www.beursblogger.nl
