woensdag, september 22, 2010
Staatsschuld en QE
De Nederlandse staatschuld zal in 2011 oplopen tot 338 miljard euro. Deze staatschuld bestaat uit staatsobligaties uitgegeven aan onder andere banken, verzekeraars, pensioenfondsen, beleggers en bedrijven. Ze bestaat ook deels uit schuldbewijzen die zijn uitgegeven aan De Nederlandsche Bank, die daarvoor Euro's verzonnen heeft. Immers was er anders geen mogelijkheid de euro's te verkrijgen waarmee Wouter Bos de banken 'gered' heeft. Voor dat geld zijn namelijk geen officiële leningen uitgeschreven. In Amerika noemen ze dat Quantitative Easing (QE).
Het houdt in dat de geldhoeveelheid simpelweg verhoogd wordt omdat andere methoden, zoals rente niet meer werken omdat de rente al bijna op nul staat.
Het is eigenlijk geen geld drukken meer, omdat er geen fysiek geld aan te pas komt. Er wordt simpelweg een getal op een rekening van de Centrale Bank bijgeschreven. Dat geld wordt elektronisch overgeboekt naar commerciële banken en daarmee in de boeken gebracht.
Uiteindelijk zal deze werkwijze tot inflatie en misschien zelfs hyperinflatie leiden. Dat kan echter vrij lang duren omdat dit geld maar langzaam in de economie gebracht wordt. De banken zelf zien namelijk ook dat de economie kwetsbaar is en durven dit nieuwe geld niet zo maar in de economie te brengen uit angst dat ook dit geld verloren zal gaan in te riskante economische activiteiten.
Het rente beleid van de overheid via de Centrale Bank is van groot belang, omdat een te lage rente ook speculatie in de hand kan werken en luchtbellen kan creëren.
Voor meer informatie over mijn rente visie verwijs ik u graag naar mijn nieuwe E-boek: De Wereld Volgens Tom http://www.beursaccent.nl/dewereldvolgenstom.html
Het houdt in dat de geldhoeveelheid simpelweg verhoogd wordt omdat andere methoden, zoals rente niet meer werken omdat de rente al bijna op nul staat.
Het is eigenlijk geen geld drukken meer, omdat er geen fysiek geld aan te pas komt. Er wordt simpelweg een getal op een rekening van de Centrale Bank bijgeschreven. Dat geld wordt elektronisch overgeboekt naar commerciële banken en daarmee in de boeken gebracht.
Uiteindelijk zal deze werkwijze tot inflatie en misschien zelfs hyperinflatie leiden. Dat kan echter vrij lang duren omdat dit geld maar langzaam in de economie gebracht wordt. De banken zelf zien namelijk ook dat de economie kwetsbaar is en durven dit nieuwe geld niet zo maar in de economie te brengen uit angst dat ook dit geld verloren zal gaan in te riskante economische activiteiten.
Het rente beleid van de overheid via de Centrale Bank is van groot belang, omdat een te lage rente ook speculatie in de hand kan werken en luchtbellen kan creëren.
Voor meer informatie over mijn rente visie verwijs ik u graag naar mijn nieuwe E-boek: De Wereld Volgens Tom http://www.beursaccent.nl/dewereldvolgenstom.html
Tom Lassing
www.beursbox.nl
www.beursblogger.nl
Labels: banken, beursaccent, Europese Rente, geld, geldhoveelheid, qe
woensdag, september 15, 2010
Zwakke marketing Philips
Een opvallende advertentie van Philips in Azië. Het is een advertentie van vorig jaar die ik pas nu onder ogen kreeg, maar hij viel me zo op vanwege de manier waarop Philips probeert om klanten te werven.
Philips lanceerde in juli 2009 een nieuwe telefoon. U hoorde daar niets meer over en u heeft die telefoon ook niet en de reden daarvoor ligt waarschijnlijk al in de advertentie verborgen.
Waar ging Philips namelijk mee pronken?
- Een standby tijd van anderhalve maand!
Alsof consumenten het ook maar iets kan schelen of hun telefoon 21 dagen of 60 dagen standby kan staan als je deze toch niet gebruikt! Consumenten willen een prachtige look and feel, ze willen toepassingen. Philips bleek weer in staat te zijn de aandacht te vestigen op net datgene wat totaal niet aanspreekt. Geen wonder dat u geen Philips telefoon heeft.
Helaas heeft Philips nog altijd niet geleerd van wat al bij de introductie van video recorders mis ging. Het gaat niet om kwaliteit bij marketing, het gaat om aaibaarheidsfactor en egostreelfactor.
60 dagen standby tijd, prachtig natuurlijk, maar who cares?
Philips lanceerde in juli 2009 een nieuwe telefoon. U hoorde daar niets meer over en u heeft die telefoon ook niet en de reden daarvoor ligt waarschijnlijk al in de advertentie verborgen.
Waar ging Philips namelijk mee pronken?
- Een standby tijd van anderhalve maand!
Alsof consumenten het ook maar iets kan schelen of hun telefoon 21 dagen of 60 dagen standby kan staan als je deze toch niet gebruikt! Consumenten willen een prachtige look and feel, ze willen toepassingen. Philips bleek weer in staat te zijn de aandacht te vestigen op net datgene wat totaal niet aanspreekt. Geen wonder dat u geen Philips telefoon heeft.
Helaas heeft Philips nog altijd niet geleerd van wat al bij de introductie van video recorders mis ging. Het gaat niet om kwaliteit bij marketing, het gaat om aaibaarheidsfactor en egostreelfactor.
60 dagen standby tijd, prachtig natuurlijk, maar who cares?
Tom Lassing
www.beursbox.nl
www.beursblogger.nl
Labels: advertentie, consumenten, marketing, philips
maandag, september 13, 2010
De inkomsten van brokers
Hoe komt het toch dat Amerikaanse brokers zoveel goedkoper kunnen zijn dan de brokers uit Nederland en België?
Is het alleen maar omdat ze hier meer willen verdienen en minder concurrentie hebben, of halen Amerikaanse brokers het gros van hun inkomsten uit andere bronnen?
Alle punten zijn waarschijnlijk waar. In Europa is er geen enorme prijsconcurrentie. Het is een soort gentlemans agreement om niet extreem veel lager dan de concurrent te gaan zitten. Misschien niet direct ingegeven door een afspraak die zou bestaan, maar meer omdat de brokers in Europa geen andere inkomsten hebben. Ze leggen zich exclusief toe op het aanbieden van broker faciliteiten aan klanten en dat is het.
In Amerika gaan ze veel verder. Zo ver dat brokers er ook gevaarlijke capriolen kunnen uithalen. Zo zijn er brokers die bijvoorbeeld de aandelen van klanten uitlenen aan andere marktpartijen. Bijvoorbeeld partijen die short willen gaan. Zo worden uw aandelen gebruikt door een partij die het er om te doen is de waarde van de aandelen omlaag te halen.
Als klanten van brokers zich dat gaan beseffen, misschien dat dan wat minder snel de goedkoopste gekozen wordt. Goedkoop kan dan ook duurkoop worden.
Er bestaat natuurlijk altijd de kans dat de huurder failliet gaat. Of dan ook de broker onderuit gaat, dat is een situatie die zich nog niet voordeed. De toekomst zal het leren.
Is het alleen maar omdat ze hier meer willen verdienen en minder concurrentie hebben, of halen Amerikaanse brokers het gros van hun inkomsten uit andere bronnen?
Alle punten zijn waarschijnlijk waar. In Europa is er geen enorme prijsconcurrentie. Het is een soort gentlemans agreement om niet extreem veel lager dan de concurrent te gaan zitten. Misschien niet direct ingegeven door een afspraak die zou bestaan, maar meer omdat de brokers in Europa geen andere inkomsten hebben. Ze leggen zich exclusief toe op het aanbieden van broker faciliteiten aan klanten en dat is het.
In Amerika gaan ze veel verder. Zo ver dat brokers er ook gevaarlijke capriolen kunnen uithalen. Zo zijn er brokers die bijvoorbeeld de aandelen van klanten uitlenen aan andere marktpartijen. Bijvoorbeeld partijen die short willen gaan. Zo worden uw aandelen gebruikt door een partij die het er om te doen is de waarde van de aandelen omlaag te halen.
Als klanten van brokers zich dat gaan beseffen, misschien dat dan wat minder snel de goedkoopste gekozen wordt. Goedkoop kan dan ook duurkoop worden.
Er bestaat natuurlijk altijd de kans dat de huurder failliet gaat. Of dan ook de broker onderuit gaat, dat is een situatie die zich nog niet voordeed. De toekomst zal het leren.
Tom Lassing
www.beursbox.nl
www.beursblogger.nl
Labels: brokers, duurkoop, inkomsten, marktpartij, prijzen
