woensdag, juni 28, 2006
Amerikaanse beleggings haaien
Op 11 juli zal één van Nederlands bekendste beursfondsen verdwijnen. VNU is overgenomen en zal door grote investeerders onder handen genomen worden. Naar verwachting splitsen ze de boel op en proberen ze de afzonderlijke delen voor (veel) meer geld te verkopen of weer terug naar de beurs te brengen.
VNU is slachtoffer van enkele Amerikaanse haaien geworden. Het zal het laatste slachtoffer niet zijn. In Europa stikt het van de potentiële slachtoffers.
Reden daarvoor is slechts management, waaronder het graaien van de managers en een lage beurskoers/waardering, mede door mislukte ego-overnames en naar buiten gekomen schandalen.
Ahold is het volgende slachtoffer naar mijn idee.
Reed Elsevier is ook aan het solliciteren.
Binnen de wereldwijde economie zien we steeds twee bewegingen. Fusies en overnames die steeds enormer worden, en splitsingen die steeds spraakmakender worden. Daartussen wordt het grote geld verdiend.
Immers in beide bewegingen zijn de winnaars de mensen die dit begeleiden en adviseren. Ze voegen niets toe, maar schuiven slechts waarde heen en weer. Dit is werk waarbij je vooral geen geweten moet hebben, want achter het verschuiven van een paar miljard gaan soms tienduizenden gezinnen schuil. Gezinnen die ineens geen inkomen meer hebben of moeten verhuizen om hun werk en inkomen nog te mogen behouden.
De mensen die dit leed veroorzaken hebben een prima middel tegen een opspelend geweten gevonden. Miljoenen, tientallen miljoenen euro's vergoeding per jaar zijn, voor hen zelf en zijn voor de managers van de bedrijven, een prima middel gebleken om een opspelend geweten mee te sussen. Nina wist het zo treffend te stellen, 'ik moest de financiële veiligheid voor mijn gezin zeker stellen'. In haar geval was daar slechts 200 miljoen voor nodig.
Als belegger wordt u vaak niet wijzer van deze grappen en grollen. Immers gaat het die grote jongens alleen om snel eigen gewin en liefst geven ze zo min mogelijk van die honderden miljoenen aan anderen. Zeker beleggers die al jaar en dag bepaalde aandelen bezitten zijn vaak het haasje. Immers komen de haaien pas als de beurskoers, door welke oorzaak ook, onder druk is komen te staan. dat houdt vaak dus in dat de trouwe aandeelhouders al op verlies staan. Zo'n overname is dan slechts een doekje voor het bloeden. In plaats van een verlies van 60% is het een verlies van 50% geworden. Alleen beleggers die het lef hadden om midden in de crisis de aandelen op te pakken kunnen een aardige slag slaan. Dat zijn echter ook de beleggers die het risico nemen dat de onderneming het niet gaat overleven. Zo'n vroege instap loopt dan uit op een 100% verlies. Het enorem aantal faillissementen van de laatste jaren heeft laten zien dat dit ook een manier is om veel geld te verliezen.
De winnaars zijn dan dezelfde haaien, want ze kunnen dan helemaal tegen bodemprijzen de restjes bij de curator verkrijgen en hoeven niets te delen met de oude aandeelhouders.
Ahold ging niet onderuit, waardoor het uit handen bleef van de ergste schurken. Ahold weet echter geen hoge beurswaardering te creëren, waarmee alsnog een poging gedaan kan worden tot een vijandige overname en het uitroken van de zittende aandeelhouders.
Niet goed voor beleggers en niet goed voor werknemers.
Tom Lassing
www.beursbox.nl
www.beursblogger.nl
