zaterdag, oktober 18, 2008
Even over de rijkste bankiers
Ik raad u aan eerst dit artikel te lezen voor u hieronder verder leest.
Waar ik me namelijk nu grote zorgen over maak, is wat de internationale bankiers, die achter de meeste banken zitten, gaan doen als regeringen de nationalisaties daadwerkelijk inzetten.
De machtsbasis van de rijkste bankiers ter wereld is hun enorme familierijkdom. Dat bezit is deels goud, onroerend goed, deels enorme hoeveelheden cash maar vooral bezittingen in banken, tegenwoordig ook verzekeraars maar ook in mediabedrijven en energie bedrijven.
Geen Westerse regering die zonder hun kapitaal kan. In het begin van de crisis, tot en met de overname van Fortis België wisten deze schatrijke bankiers hun machtsbasis daarom enorm te vergroten. In dollar en beursgenoteerde waarde liep hun vermogen misschien wel achteruit, maar ze hebben nu veel meer bezittingen in banken en verzekeraars als ooit tevoren. Procentueel is hun bezit in banken en verzekeraars waarschijnlijk in een paar maanden tijd verdubbeld. De goudmanipulatie is zonder hen niet mogelijk.
De crisis was tot op heden dus strategisch één grote zegen voor de rijkste bankiers ter wereld.
Ze zitten nu legaal in zowel de banken als de verzekeraars.
Hun banken en verzekeraars kregen honderden miljarden aan steun en sommige van hun banken mochten tegen bodemprijzen andere in zwaar weer gekomen banken en verzekeraars opkopen. Dat alles terwijl ze tot enkele maanden geleden in Amerika van verzekeringen af moesten blijven. Na bankieren is verzekeren de meest winstgevende business in de economie. Ze hebben nu de grootste verzekeraars en hypotheekverstrekkers in Amerika ingelijfd.
Nu dat de nationalisaties van de kern bankactiviteiten dichterbij komen, kan een overenthousiaste premier of president ineens ook een greep doen richting de banken en bankkluizen van de rijkste bankiers zelf.
Zelfs Putin heeft de laatste jaren netjes zijn schuld afgelost en durfde niet tegen de bankiers in opstand te komen. Zelfs Chavez heeft lange tijd getwijfeld of hij wel oorlog met hen zou willen. Toen hij zag dat zijn pogingen om tot een vergelijk te komen toch niet werkten, heeft hij zijn nationalisaties alsnog doorgezet. Hij heeft dus uiteindelijk voor die oorlog gekozen en kwam daardoor met Venezuela al enkele jaren geleden in een crisis waar wij nu een jaar mee te maken hebben. Ik denk dat de man een nutcase is, maar ik zie steeds meer in dat hij geen andere keuze had en dat hij, als hij zijn gekte en machtsmisbruik in bedwang kan houden, een zegen voor Venezuela kan zijn.
Als de internationale bankiers zich door nationalisaties in hun persoonlijke rijkdom bedreigt gaan voelen, hoe zullen ze dan handelen?
Ze hoeven niet direct extreem bang te zijn. Immers de rijkste bankiersfamilies hebben waarschijnlijk meer dan de helft van alle goud in handen. Ook de goudvoorraden in Fort Knox zijn ondertussen grotendeels van hen, niet van de Amerikaanse regering. Zelfs een herintroductie van de goudstandaard zou hen dus niet snel van de basis van hun rijkdom en macht af kunnen helpen. Wel zouden verdere nationalisaties hun net verworven bankbezittingen weer afnemen.
Nemen ze in dat geval hun verlies of gooien ze liever de wereld in een enorme crisis dan dat ze vrijwillig een deel van hun rijkdom af gaan staan? De toekomst zal het leren.
Waar ik me namelijk nu grote zorgen over maak, is wat de internationale bankiers, die achter de meeste banken zitten, gaan doen als regeringen de nationalisaties daadwerkelijk inzetten.
De machtsbasis van de rijkste bankiers ter wereld is hun enorme familierijkdom. Dat bezit is deels goud, onroerend goed, deels enorme hoeveelheden cash maar vooral bezittingen in banken, tegenwoordig ook verzekeraars maar ook in mediabedrijven en energie bedrijven.
Geen Westerse regering die zonder hun kapitaal kan. In het begin van de crisis, tot en met de overname van Fortis België wisten deze schatrijke bankiers hun machtsbasis daarom enorm te vergroten. In dollar en beursgenoteerde waarde liep hun vermogen misschien wel achteruit, maar ze hebben nu veel meer bezittingen in banken en verzekeraars als ooit tevoren. Procentueel is hun bezit in banken en verzekeraars waarschijnlijk in een paar maanden tijd verdubbeld. De goudmanipulatie is zonder hen niet mogelijk.
De crisis was tot op heden dus strategisch één grote zegen voor de rijkste bankiers ter wereld.
Ze zitten nu legaal in zowel de banken als de verzekeraars.
Hun banken en verzekeraars kregen honderden miljarden aan steun en sommige van hun banken mochten tegen bodemprijzen andere in zwaar weer gekomen banken en verzekeraars opkopen. Dat alles terwijl ze tot enkele maanden geleden in Amerika van verzekeringen af moesten blijven. Na bankieren is verzekeren de meest winstgevende business in de economie. Ze hebben nu de grootste verzekeraars en hypotheekverstrekkers in Amerika ingelijfd.
Nu dat de nationalisaties van de kern bankactiviteiten dichterbij komen, kan een overenthousiaste premier of president ineens ook een greep doen richting de banken en bankkluizen van de rijkste bankiers zelf.
Zelfs Putin heeft de laatste jaren netjes zijn schuld afgelost en durfde niet tegen de bankiers in opstand te komen. Zelfs Chavez heeft lange tijd getwijfeld of hij wel oorlog met hen zou willen. Toen hij zag dat zijn pogingen om tot een vergelijk te komen toch niet werkten, heeft hij zijn nationalisaties alsnog doorgezet. Hij heeft dus uiteindelijk voor die oorlog gekozen en kwam daardoor met Venezuela al enkele jaren geleden in een crisis waar wij nu een jaar mee te maken hebben. Ik denk dat de man een nutcase is, maar ik zie steeds meer in dat hij geen andere keuze had en dat hij, als hij zijn gekte en machtsmisbruik in bedwang kan houden, een zegen voor Venezuela kan zijn.
Als de internationale bankiers zich door nationalisaties in hun persoonlijke rijkdom bedreigt gaan voelen, hoe zullen ze dan handelen?
Ze hoeven niet direct extreem bang te zijn. Immers de rijkste bankiersfamilies hebben waarschijnlijk meer dan de helft van alle goud in handen. Ook de goudvoorraden in Fort Knox zijn ondertussen grotendeels van hen, niet van de Amerikaanse regering. Zelfs een herintroductie van de goudstandaard zou hen dus niet snel van de basis van hun rijkdom en macht af kunnen helpen. Wel zouden verdere nationalisaties hun net verworven bankbezittingen weer afnemen.
Nemen ze in dat geval hun verlies of gooien ze liever de wereld in een enorme crisis dan dat ze vrijwillig een deel van hun rijkdom af gaan staan? De toekomst zal het leren.
Labels: bankiers, goud, rijkdom